Şair ve yazar. 1930’da Maraş’a bağlı Süleymanlı kasabasında doğdu. İlkokuldan sonra Düziçi (Adana) ve Dicle Köy Enstitüsü’nde (Diyarbakır) okuyarak, ilkokul öğretmeni oldu. Dokuzyıl Maraş’ta ilkokul öğretmenliği yaptı. Daha sonra Gazi Eğitim Enstitüsü’nün edebiyat bölümünü bitirdi. Maraş Lisesi’nde ve İlköğretmen Okulu’nda çalışarak emekli oldu. 03 Şubat 2001 yılında Adana’da öldü.

Şevket Yücel, 1957’den sonra, çeşitli dergilerde (Köy ve Eğitim, Varlık, Türk Dili, Hisar, İmece, Ilgaz vb. ) yayınladığı şiir, hikaye ve denemeleriyle tanındı. İnsancıl (hümanist ) bir yaklaşımla, kandırılan, uyutulan, acı çeken, haksızlıklara uğrayan, küçük görülen insanların sorunlarını yansıtmaya çalıştı. Sevecen, hoşgörülü bir kişiliğe sahiptir. Dili yalın, anlatımı akıcıdır.

[the_ad id=”5715″]

Kitapları: 

Şiir: Kuş gölgesi (1967), Umut Bir Gül Uzatırken (1986)

Hikaye: Görmeden Gidenler (1966), Güneşin Parmakları (1970), Bir Sevgi Adamı (1983),

Deneme: Kendini Yenilemek (1976), Boşta Bırakılanlar (1979), Beyaz Sesler (1984)

Çocuk Kitapları: Çocukla Keklik (1978), Sakar Oğlak (1981)

“Kendini Yenilemek” adlı denemesiyle 1970 TRT Başarı Ödülü’nü aldı.

[the_ad id=”5196″]