Sizin İçin Sizin için, insan kardeşlerim, Her şey sizin için; Gece de sizin için, gündüz de; Gündüz gün ışığı, gece ay ışığı; Ay ışığında yapraklar; Yapraklarda merak; Yapraklarda akıl; Gün […]
Kategori: Orhan Veli Kanık
Pireli Şiir – Orhan Veli Kanık
Pireli Şiir Bu ne acaip bilmece! Ne gündüz biter, ne gece. Kime söyleriz derdimizi; Ne hekim anlar, ne hoca. Kimi işinde gücünde, Kiminin donu yok kıçında. Ağız var, burun var. […]
Anlatamıyorum – Orhan Veli Kanık
Anlatamıyorum Ağlasam sesimi duyar mısınız, Mısralarımda; Dokunabilir misiniz, Gözyaşlarıma, ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu Bu derde düşmeden önce. Bir yer var, biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; […]
Açsam Rüzgara – Orhan Veli Kanık
Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş Maviliklerde sefer etmek! Bir sahilden çözülüp gitmek Düşünceler gibi başıboş. Açsam rüzgara yelkenimi; Dolaşsam ben de deniz deniz Ve bir sabah vakti, kimsesiz […]
Sokak Kedisi ve Ciğercinin Kedisi – Orhan Veli Kanık
Kuyruklu Şiir Uyuşamayız, yollarımız ayrı; Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi; Senin yiyeceğin kalaylı kapta; Benimki aslan ağzında Sen aşk rüyası görürsün, ben kemik. Ama seninki de kolay değil kardeşim; […]
Odamda – Orhan Veli Kanık
Ben miyim bu şeylerin sahibi? Kafamda bir çocuk var, meraksız. İç alemim oyuncaktan farksız; Odam, içime bir ayna gibi. Bir ışık oyunu var tavanda. Gölgeler seslerle birleşiyor Ve bir karga […]
Dalga – Orhan Veli Kanık
Mesut sanmak için kendimi Ne kağıt isterim, ne kalem; Parmaklarımda cigaram, Dalar giderim mavisinden içeri Karşımda duran resmin. Giderim, deniz çeker; Deniz çeker; dünya tutar. İçkiye benzer bir şey mi […]
Zeval – Orhan Veli Kanık
Örtüldü hafızanın örtüsü Tasalarımın bittiği yerde. Yükseliyor şimdi perde perde “Geri gelene saadet” türküsü. Devri tamam oldu pervanenin Gökten bir beklediğim kalmadı. Tükendi artık içimde tadı Yıldızlı küreler düşünmenin Ne […]
İstanbul’u Dinliyorum – Orhan Veli Kanık
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; Önce hafiften bir rüzgar esiyor; Yavaş yavaş sallanıyor Yapraklar, ağaçlarda; Uzaklarda, çok uzaklarda, Sucuların hiç durmıyan çıngırakları; İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı. İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı; Kuşlar […]
Ölüme Yakın – Orhan Veli Kanık
Akşamüstüne doğru, kış vakti; Bir hasta odasının penceresinde; Yalnız bende değil yalnızlık hali; Denizde karanlık, gökyüzü de; Bir acaip, kuşların hali. Bakma fakirmişim, kimsesizmişim; – Akşamüstüne doğru, kış vakti- Benim […]
Haber – Orhan Veli Kanık
Akşamla bak yine yandı gül rengi buhurdan Bin bir hülyaya açık penceremin camında. Sükut örüp bu sıcak sonbahar akşamında Bir alem doğdu yine giden günün ardından. Sardı o her akşamki […]
Macera – Orhan Veli Kanık
Küçücüktüm, küçücüktüm, Oltayı attım denize; Bir üşüşüverdi balıklar, Denizi gördüm. Bir uçurtma, telli duvaklı; Kuyruğu ebemkuşağı renginde; Bir salıverdim gökyüzüne; Gökyüzünü gördüm. Büyüdüm, işsiz kaldım, aç kaldım; Para kazanmak gerekti; […]
Deniz Kızı – Orhan Veli Kanık
Denizden yeni mi çıkmıştı neydi; Saçları dudakları Deniz koktu sabaha kadar; Yükselip alçalan göğsü deniz gibiydi. Yoksuldu, biliyorum – Ama boyna da yoksulluk sözü edilmez ya- Kulağımın dibinde, yavaş yavaş, […]
Misafir – Orhan Veli Kanık
Dün fena sıkıldım akşama kadar; İki paket cigara bana mısın demedi; Yazı yazacak oldum, sarmadı; Keman çaldım ömrümde ilk defa; Dolaştım, Tavla oynayanları seyrettim, Bir şarkıyı başka makamla söyledim; Sinek […]
Gün Olur – Orhan Veli Kanık
Gün olur, alır başımı giderim, Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda Şu ada senin, bu ada benim, Yelkovan kuşlarının peşi sıra. Dünyalar vardır, düşünemezsiniz; Çiçekler gürültüyle açar; Gürültüyle çıkar duman topraktan. […]