“Annelerin en güzeline…” Adı Gül’dü Gülleri severdi en çok Güldü mü güller açardı gül yüzünde Güllerle bölüşürdü yalnızlığını Hep gül beklerdi sevdiğinden Bir de “gül mevsimini” takvimlerden Bir gül kokusuna Bir de “gül reçeline” dayanamazdı Hep güller kurutmuştu Hayatımın en hazin sayfalarında Hep gülerek büyütmüştü sevdasını Ve her sabah Bir gül gibi bırakırdı tebessümünü sofraya […]